زورگویی در نوجوانان بر مبنای گرایش جنسی
نوجوانانی که براساس برداشت‌های دیگران از گرایشِ جنسی‌شان مورد زورگویی قرار می‌گیرند
جین ریسی، مددکار اجتماعی
انتشارات هازلدون، ٢٠٠٧
ترجمه: مهسا راد
ویرایش: مانی عظیم‌زاده
انتشار: سایت حق کودکی، ۲۰۱۶
ارجاع: برنامه‌ی پیشگیری از زورگویی. نوجوانانی که براساس برداشت‌های دیگران از گرایشِ جنسی‌شان مورد زورگویی قرار می‌گیرند. ترجمه: راد، مهسا. ویرایش: عظیم‌زاده، مانی. انتشارات هازلدون. سایت حق کودکی، ۲۰۱۶
زورگویی به رفتاری پرخاشگرانه می‌گویند که به عمد انجام می‌شود و نتیجه‌ی عدم توازن قدرت است. در اغلب موارد، این رفتار در طول زمان تکرار می‌شود. زورگویی اشکال متفاوتی دارد: زورگویی بدنی (کتک یا مشت زدن)، زورگویی کلامی (مسخره کردن، لقب دادن)، زورگویی اجتماعی یا عاطفی (منزوی کردن، اداهای آزاردهنده) و یا زورگویی در فضای مجازی (پیغام‌های منفی در قالب ایمیل یا پیامک).
زورگویی کلامی، شایع‌ترین نوعِ زورگویی در بین هر دو گروهِ دختران و پسران است. اغلب اوقات و حتی در بینِ دانش‌آموزانِ خردسال این شکل از زورگویی ممکن است با سخنان منفی‌ای همراه باشد که ماهیتِ جنسی دارد. گاهی این ادبیاتِ جنسی، گرایش جنسیِ واقعی یا مفروضِ شخص دیگری را هدف می‌گیرد (مثلاً تمسخر کسی به بهانه‌ی"همجنس‌گرا" بودن).
زورگویی براساس برداشت‌ها از گرایشِ جنسی
- ٩٣ درصد از نوجوانان، اگر نه همواره، هر از گاه، سخنانی تحقیرآمیز درباره‌ی گرایش جنسی خود می شنوند. این در حالی است که بیش از نیمی از نوجوانانی که مورد بررسی قرار گرفته‌اند، این سخنان را هرروزه در مدرسه و اجتماع اطراف خود می‌شنوند (انجمن ملی سلامت روان ٢٠٠٢ب).
- به کار بردن القاب منفی و آزار و اذیت به دلیل گرایش جنسی، ممکن است برای همه‌ی دانش‌آموزان آسیب‌زننده باشد. سه نفر از هر چهار دانش‌آموزی که مخاطب چنین آزارهایی قرار می‌گیرند، به عنوانِ همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، تراجنس یا کوییر[1] شناخته نمی‌شوند (تومسو ٢٠٠٣). این متلک‌های تحقیرآمیز اغلب به طور گسترده برای آزار رساندن در محیط مدرسه استفاده می‌شوند.
- ٧٨% از نوجوانانِ همجنس‌گرا (یا نوجوانانی که تصور می‌شود همجنس‌گرا هستند) در محیط مدرسه یا اجتماع اطرافشان مورد تمسخر یا زورگویی قرار می‌گیرند که در مقایسه با نوجوانانِ دگرجنس‌گرا، این درصد از آزار به طور مشخصی بالاتر است. (انجمن ملی سلامت روان ٢٠٠٢ب).
- در یافته‌های گزارش شاخص‌های امنیت و جرم در مدارس در سال ٢٠٠٣، ١٢% از دانش‌آموزانِ در سنین دوازده تا هجده سال گزارش داده‌اند که در مدرسه مخاطب کلماتی مرتبط با نفرت‌پراکنی قرار گرفته‌اند و ٣٦% از دانش‌آموزان در شش ماه گذشته در مدرسه شاهد دیوارنویسی‌هایی به قصد نفرت‌پراکنی بوده‌اند. یک درصد گزارش کرده‌اند که این سخنان تنفرآمیز، گرایش جنسیِ آنان را هدف گرفته است (دوو و همکاران ٢٠٠٤).
- در یک مطالعه‌ی ملی در مورد ٧٦٠ دانش‌آموزِ در سنین ١٢ تا ١٧ سال، مشخص شد که بزرگ‌ترین گروهی که احتمالاً مورد زورگویی قرار می‌گیرند، "دانش‌آموزان همجنس‌گرا یا کسانی هستند که همجنس‌گرا تصور می‌شوند". اکثر نوجوانان (٧٨%) اظهار کردند که تمسخر یا زورگوییِ ضد همجنس‌گرایی را نمی‌پسندند (انجمن ملی سلامت روان ٢٠٠٢ب).
- در یک نمونه‌‌ی معرف ملی از تقریباً ٣٥٠٠ دانش‌آموز در سنین سیزده تا هجده سال، یک سوم گزارش کردند که دانش‌آموزانِ مدرسه‌شان، مکرراً به دلیل گرایش جنسیِ واقعی یا مفروضشان مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند (هریس اینتراکتیو و گلسِن ٢٠٠٥).
آثار منفی زورگویی
- زورگویی و آزار و اذیت ممکن است اثراتی منفی بر رشد و سلامت روانی دانش‌آموزانِ دگرباشِ جنسی داشته باشد مانند اضطراب شدید و افسردگی، اختلال در روابط، عزتِ نفسِ پایین، مصرف مواد روان‌گردان و مخدر، و تفکرات مربوط به خودکشی. این دانش‌آموزان همچنین به نسبتِ سایرِ کودکان و نوجوانان، بسیار بیشتر در معرض خطر تعرضِ جسمی قرار دارند(اجلی و دارک ١٩٩٤).
- دانش‌آموزانی که آزارهای ضدهمجنس‌گرایانه را تجربه کرده‌اند، چهار برابر بیشتر از دیگران در معرضِ تهدید یا صدمه با اسلحه قرار دارند (ائتلاف مدارس امن واشنگتن ١٩٩٩).
- ٢٢ درصد از دانش‌آموزانِ دگرباشِ جنسی، به دلیل نگرانی از عدم امنیت، در یک ماه گذشته از مدرسه غیبت کرده‌اند و درمجموع، احتمالِ ترک تحصیل‌شان سه برابر بیشتر است (انجمن ملی سلامت روان ٢٠٠٢ الف).
- دانش آموزانِ دگرباشِ جنسی، زمانی که مورد زورگویی قرار می‌گیرند نیز، در معرضِ خطرِ حمایت نشدن قرار دارند، زیرا برداشتشان این است که بزرگسالانِ در مدرسه، نگرشی تعصب آمیز دارند یا ممکن است هنگام کمک به آنان، رازدارشان نباشند (اجلی و دارک ١٩٩٤). از هر پنج دانش‌آموزِ دگرباشِ جنسی، چهار نفر می‌گویند هیچ بزرگسالِ پشتیبانی را در مدرسه‌شان سراغ ندارند (انجمن ملی سلامت روان ٢٠٠٢الف).
- احتمالِ خودکشیِ دانش‌آموزانِ دگرباشِ جنسی، دو تا سه برابر بیشتر از دانش‌آموزانِ دگرجنس‌گراست و گمان می‌رود که میزان تکان‌دهندۀ ٣٠ درصد از کل خودکشی‌های موفق در نوجوانان، به این گروه اختصاص داشته باشد (اجلی و دارک ١٩٩٤). این دانش‌آموزان احتمالاً بیشتر از سایرین، افکار مرتبط با خودکشی، طرح‌ها و یا تلاش‌های ناموفق برای خودکشی را تجربه می‌کنند (راسل ٢٠٠١).
درباره گرایش جنسی
- تخمین زده می‌شود که حدود ٥ تا ٩ درصد از نوجوانان، همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا هستند و یا درباره‌ی گرایش جنسی خود مردد هستند (انجمن آموزش و اطلاعات جنسیتی ایالات متحده، ٢٠٠١).
- انجمن روان‌پزشکی امریکا و انجمن روان‌شناسی امریکا در دهۀ ١٩٧٠ موضع خود را در قبال همجنس‌گرایی تغییر دادند و اظهار داشتند که همجنس‌گرایی اختلال نیست و کارشناسان سلامت روان نمی‌توانند گرایش جنسی مراجعانِ خود را "تغییر" دهند (انجمن روان‌شناسی امریکا ١٩٩٨).
واکنش بزرگسالان مهم است
این‌ها اقداماتی است که بزرگسالان می‌توانند انجام دهند:
- هیچ کودک یا نوجوانی نباید مورد زورگویی قرار گیرد. از هیچ برخورد ضدهمجنس‌گرایانه‌ای نگذرید.
- با شورای دانش‌آموزان و سایر کانون‌ها در مدارس همکاری کنید تا برنامه‌هایی درباره‌ی احترام، ایمنی در مدارس و مخالفت با زورگویی برگزار کنند.
- از نشانه‌های وجود اضطراب در نوجوانان آگاه باشید.
- افراد کم‌سالی را که مورد زورگویی قرار گرفته‌اند، تشویق کنید با معلم، مشاور یا والدین خود صحبت کنند.
- به هنگام کمک رازدار باشید – اگر مطمئن نیستید چگونه می‌توانید به یک دانش‌آموز کمک کنید، با مشاورِ مدرسه یا سایر کارشناسانِ سلامت روان مشورت کنید.
- از تعلیم و آموزشِ این مسائل به کارکنانِ مدرسه حمایت کنید (انجمن ملی سلامت روان ٢٠٠٢ الف).
این مقاله ترجمه‌ای است از:
Riese, Jane (2007). Youth who are bullied based upon perceptions about their sexual orientation. Olweus bullying prevention program, Hazelden publishing
[1]. GLBTQ